Blog 9 juli 2018
Sporten en snoepen horen bij elkaar?
Afgelopen zaterdag mocht ik weer mijn jaarlijkse vrijwilligersplicht bij de atletiekvereniging uitvoeren. Ik was aanwezig als jurylid bij jeugdwedstrijden. Heerlijk weer, allemaal vrolijke mensen, een prachtige dag. Toch was er iets dat mij dwarszat en eigenlijk nog zit. Ik heb hier al eens eerder over geschreven, maar ik kan het niet laten om dit nog een keer te doen. Wat is het geval?
Tijdens een hele dag sporten voor de jeugd, moet er natuurlijk ook gegeten en gedronken worden. Ik hoop dat een heleboel ouders zelf iets meegenomen hadden om te eten voor hun kinderen. De kinderen zijn de hele dag aan het sporten, van sprinten, lange afstand rennen (600 en 1000 meter), balwerpen, hoogspringen, verspringen et cetera. Hiervoor is wel de juiste brandstof nodig. Welke brandstof werd er geleverd door de atletiekvereniging?
De gevulde koeken stonden nog apart en net niet op de foto. Fruit was nergens te verkrijgen. Ik vroeg nog aan degene die over het snoep ging of er nog iets gezonds te krijgen was voor de kinderen (behalve water). Als antwoord kreeg ik dat het 20 jaar terug gebruikelijk was dat de frituurpan al om 8:30 uur aan stond. Nu is dit (blijkbaar) op een later tijdstip. Was dit een manier om het goed te praten of om aan te geven dat dit vooruitgang was? Het lijkt wel alsof iedereen het gewoon vindt, dat sport en snoep samen gaan. Kinderen leren dit dus al vroeg en zie dat maar eens te veranderen.
Ik snap ook wel dat niet elk kind op topsport niveau zal spelen en ook niet elk kind zal dat willen. Belangrijk vind ik ook dat we plezier hebben in bewegen, zeker als er nog een spelelement of competitie aan toe wordt gevoegd. Bewegen is gezond, een goed reden waarom mensen gaan sporten, zeker ook voor kinderen (of hun ouders). Om dat dan steevast te combineren met een dag snoepen, dat gaat er bij mij niet in. Ik vind het oprecht heel erg, dat we met alle kennis die we tegenwoordig hebben van voeding, dat dit ‘normaal’ is in Nederland. Een opmerking als; ‘die kinderen verbranden het toch wel’, vind ik ook misplaatst. Als we onze jeugd al niet leren wat gezond is, en wat daarbij hoort, dan komt het nooit goed met de obesitasepidemie in de westerse wereld.
Als ik dit soort dingen zie, kan ik het nooit laten iets te vragen of een opmerking te maken. Omdat het blijkbaar gewoon is, dit te accepteren, lijken mensen vooral te zoeken naar manieren om dit goed te praten. Iets wat gewoon is, wat we gewoon vinden, neigen we altijd te behouden, zelfs als we weten dat dit eigenlijk niet de beste manier is. Ik heb voor mezelf bepaald, dat ik elke dag de beste versie van mijzelf wil zijn. Dan moet ik mij daar ook naar gedragen, daar naar bewegen en naar eten. Ik kan rustig zeggen dat ik dit doe. Maar ik doe dit niet alleen voor mezelf, ik hoop ook anderen te kunnen inspireren hetzelfde te doen. Ik voel me goed en ik hoop andere mensen te helpen, zich ook zo te voelen.
Energieke groet,
Richard Wuisman.