Blog van de week 12 juni 2016
Overbelasting
Dagelijks zie ik met mijn werk als fysiotherapeut kwalen aan het bewegingsapparaat. Denk daarbij aan tennisellebogen, frozen shoulders, slijmbeursontstekingen, hielspoor, knieklachten, oftewel van alles. Mensen hebben er nog al eens een idee over hoe de klachten ontstaan zijn. Simpelweg, meestal wordt het afgedaan als overbelasting. In zekere zin klopt dat voor een hoop klachten. Alleen op een andere manier dan de meeste mensen het bedoelen. Vaak wordt er gedaan aan het teveel doen van een beweging, te zware krachtsinspanningen en etcetera.
Bijvoorbeeld, voor je werk urenlang achter de pc zitten. Je overbelast de pezen in je onderarm en krijgt bijvoorbeeld een tenniselleboog. De elleboog is dan dus overbelast. Waarom kan een ander dit wel urenlang volhouden zonder klachten te krijgen? Natuurlijk, iedereen is verschillend, maar als ik kijk wie ik de afgelopen jaren heb behandeld, dan zijn dat niet per definitie mensen die de hele dag achter een pc zitten, bij een lopende band staan. Het zijn niet altijd jongeren of ouderen, het verschilt eigenlijk enorm. Als ik er dan een etiket op moet gooien, dan is het vaak de groep tussen de 30 en 60 jaar. En dan is een hele diverse groep.
Wat is eigenlijk overbelasting. Overbelasting van weefsel vind plaats op het moment of dat je iets doet dat het weefsel niet gewend is, of er vind ineens teveel wrijving plaats tussen verschillende weefsels.
Van het eerste idee kunnen we allemaal een voorstelling maken. Stel je doet aan voetbal, van de zomer is er zomerstop, we doen 3 maanden niet aan sport en begin september (of eind augustus) ren je achter een bal aan alsof er niets is veranderd. Meestal geeft dit flinke spierpijn en in ergere situaties loop je een blessure op. Het lichaam was er niet meer op voorbereid dat je ging voetballen na een paar maanden niks doen. Het (spier)weefsel was niet sterk genoeg meer om je fanatiek te laten voetballen. Of een ander voorbeeld. Je doet nooit aan krachttraining en besluit op een dag in totaal 100 keer te gaan opdrukken. De spieren zijn hier niet op voorbereid en je krijgt op z’n minst spierpijn en hopelijk geen blessure. Zowel, dan is dat door overbelasting.
De tweede vorm is lastiger. Een teveel aan wrijving tussen weefsels, te veel trekkracht aan weefsel, spieren die constant gespannen staan en trekken aan onze botten (de aanhechtingsplekken). Vaak heeft dit helemaal niet zo veel te maken met teveel doen. Eerder misschien wel een gevolg van te weinig doen. Dit zijn echter de meeste overbelastingsklachten die ik zie. De klachten die niet duidelijk ontstaan zijn en sluimerend op zijn gaan treden. Dit soort klachten ontstaan echter niet zomaar. Daar is altijd een reden voor. Simpele mechanische redenen kunnen zijn dat een gewricht in de wervelkolom niet goed functioneert. Dit is maar al te vaak het geval. Uit de wervelkolom treden alle zenuwen die onze spieren laten spannen en ontspannen.
Als dit een tijd het geval is, dan gaan spieren spannen. Aangrenzende gewrichten (elleboog, schouder) gaan verstijven (kapsel en gewrichtsbanden), er vindt meer wrijving plaats tussen spieren (irritatie slijmbeursen). Zo gaan er nog een aantal processen optreden. Uiteraard gaat dit nog wat ingewikkelder dan ik nu beschrijf, maar hier komt het wel op neer.
Ook voeding heeft hier invloed op. Zonder goede voeding geen herstel. Als we klachten hebben, willen we herstellen. Dan heeft het lichaam iets extra’s nodig. Extra vitaminen, extra mineralen, extra eiwitten. Het blijft voor mij vreemd, dat als ik dit mensen vertel, ze hiervan op kijken. Als we consequent dus ook te weinig voedingsstoffen binnen krijgen, raakt ook alles sneller overbelast. Worden gewrichten eerder stijf (dus ook in de wervelkolom).
Alles is één in het lichaam, tussen alle krachten en stoffen en weefsels is een balans. En zodra die verstoord raakt, gaat ons lichaam uiteindelijk uit balans en krijgen we klachten. Elke klacht is een puzzel naar het ontstaan, maar er zijn altijd meerdere oplossingen te bedenken om dit op te lossen.